Terugblik op de afgelopen 2 maanden

17 april 2021 - Iringa, Tanzania

We zijn alweer zo’n 9 weken verder. Wat vliegt de tijd! Ik ga verder met mijn belevenissen vanaf eind februari.

Sinds ik terug ben in Iringa heeft het leven weer een andere dimensie gekregen.
Er zijn nog 2 andere vrijwilligers die in het vrijwilligershuis verblijven en er komen al snel 11 bij.
Er wordt  een 2e vrijwilligershuis geopend waar alle Belgen verblijven.
Ik heb ervoor gekozen om bij Bovan en zijn familie te blijven wonen. Het voelt als familie en ik houd van het Afrikaanse gezinsleven.

Mijn visum is bijna verlopen en iemand die ik in Arusha heb leren kennen kan het regelen voor mij om te verlengen maar dan moet ik daar wel naartoe. Weer een 13 uur durende busrit.
Ondertussen heb ik al een paar dagen geïnfecteerde ogen. In Arusha blijf ik bijna een week omdat mijn ogen niet opknappen en me niet lekker voel. Heel veel heb ik er dus niet gedaan, alleen mijn visum verlengt voor 3 maanden. Arusha ligt redelijk dicht bij de grens van Kenia en mijn kennis stuurt een paar mannetjes daarheen om het te regelen. Binnen de anderhalve week na terugkomst zit ik 2 keer bij de oogarts. Na 4 verschillende oogdruppels knappen mijn ogen eindelijk op en daarna word ik flink verkouden.

Corona
Halverwege februari worden er meer mensen ziek. De meeste patiënten binnen Imecc (ziekenhuis waar ik werk) worden behandeld met antibiotica wat werkt. Er schijnen wel weer meer mensen te overlijden aan corona. Dit hoor ik via via maar ik ken ze niet.
Ook onder de vrijwilligers zijn er veel mensen verkouden/moe en hebben verhoging/koorts.
Zou het corona zijn/griep? Iedereen komt er redelijk snel weer bovenop.
De lokale bevolking gaan meer mondkapjes dragen en er is extra aandacht voor hygiëne. Mensen dragen stoffen mondkapjes. Je ziet overal naaisters mondkapjes naaien. Naar mijn inziens heeft het  dragen van weinig nut. Mensen zitten met hun vingers eraan, ze doen de kapjes op en af of het zit onder hun neus.  Ze wassen de mondkapjes niet elke dag en wassen met koud water.
Verschillende mensen die ik spreek geven aan wel bang te zijn voor corona.
Magufuli geeft het advies om aan ons immuunsysteem te werken.
Ik drink in die tijd smerige samengestelde drank van groenten en kruiden, gember/citroenthee en neem af en toe een kruidensauna.

Morogoro
Met 4  vrijwilligers en met Jackline ( een Afrikaans meisje) ga ik 2 dagen hiken in Morogoro. Morogoro ligt ten oosten van Tanzania. 4 uurtjes met de bus. Via het busstation daar gaan we met de bajaji naar de lodge. Eerst slapen we een nachtje daar en de volgende morgen starten we de hike. Het is prachtig groen daar. Het is een aardige klim en warm. We passeren Afrikaanse huisjes en kopen her en der ons eten. Als we aankomen op onze kampeerplek begint het te gieten! Net op tijd.
Het uitzicht is supermooi. Vanuit ons tentje kijken we uit over de stad. We hebben de gelegenheid om in een oud huis van een Afrikaanse familie te koken. Gewoon net als vroeger op een vuurtje van de openhaard. En het rookt daarbinnen! Gewoon niet gezond. Deze mensen doen dit dagelijks. Erg slecht voor je luchtwegen. Het eten smaakt iig heerlijk.
We spoelen ons af met water die via een soort van ijzeren buis naar buiten komt. ’s Avonds genieten we nog meer van het uitzicht omdat de hele stad mooi verlicht is.
Niet iedereen heeft even lekker geslapen want er kwam een groep later aan en hebben niet geleerd wat rekening met ander houden is. We starten vroeg in de morgen en wandelen terug. We hebben nog een stop bij de waterval waar we afkoelen en eten wat lokaal fruit. De Jackline neemt de bus ‘s middags terug naar Iringa.
Wij besluiten toch nog maar een nacht te blijven in de lodge om bij te komen en de volgende dag te vertrekken. En uiteraard omdat het kan nemen we een massage en sluiten we de dag af met wijnen😉
2 vrijwilligers vertrekken de volgende dag om verder te reizen.Ik reis terug naar Iringa met de 2 andere vrijwilligers.

Ik vermaak me prima in Iringa ookal zijn de meeste vrijwilligers een stuk jonger. Ik vind het heerlijk om met jonge mensen op te trekken en dat gaat prima. Gelukkig vinden zij het ook gezellig met mij:) 
Dat feesten en laat naar bed dat houd ik niet meer bij zoals zij, dus moeder haakt ook weleens af en neemt ze haar rust😉
De 1e vrijwilliger heeft haar haar laten vlechten en al snel volgen er meer. Ik ga ook maar eens een poging wagen en het eindresultaat is niet voor mij niet verkeerd. Ik word tegenwoordig ‘’mama Afrika’’ genoemd.

Buren
Als ik naar buiten kom en richting mijn werk ga of terug kom, een boodschapje doe bij het lokale tentje, dan komen de kinderen naar me toe rennen of roepen op afstand mijn naam. Het is elke keer weer genieten.
De bodaboda (lees moterfiets) komt altijd gelijk naar me toe rijden vanaf de grote weg. Soms is het wedstrijd wie het eerst bij me is. Er staan er altijd zo’n 6 op een rij. En een klant is geld natuurlijk😊 Zij vallen ook een beetje onder mijn buren.

Lake Ngozi/hike
Een paar weken geleden zijn we met de groep een paar dagen naar Mbeya geweest.
Daar ligt het 2e grootste Kratermeer van Afrika. Van Iringa naar Mbeya is 7 uur rijden.
De hike was te doen voor de meesten. De afrikanen lopen/klimmen in zo’n raptempo dat voor ons Mzungu’s  vaak een beetje te snel gaat, maar natuur is prachtig en zo groen daar. Als we de top bereiken dan hebben we een prachtig uitzicht op het meer.
De bedoeling is dat we naar beneden gaat om te zwemmen.
Het is zo steil naar beneden en ik kan bijna nergens grip krijgen en kijk op een randje 30 meter naar beneden. Met 2 anderen besluit ik terug te klimmen naar het uitzichtpunt. Ik ga mijn leven niet riskeren hier en wil vooral genieten.
de rest van de groep gaat wel. Als zij terugkomen vertellen ze dat het levensgevaarlijk was en eigenlijk onverantwoord.

Verjaardag
En dan is het zover, 39 jaar. Pff, ik kan bijna niet geloven dat ik dit getal aantik.
De dag start met het zwembad. Andere vrijwilligers zijn er ook en we hebben een heerlijke dag.
Bij het vrijwilligershuis van de Nederlanders start een borrel. Het plan is om daarna naar onze favoriete kroeg te gaan “Lockdown” Als de hapjes bereid zijn komen de Belgen van het andere vrijwilligershuis.
Ze hebben buiten ballonnen opgehangen, kaarsjes aan, muziek. Dan komen ze met een taart en beginnen ze te zingen. Vervolgens krijg ik een korte speech wat me echt ontroerd en hebben de Nederlanders een ABC gemaakt. Mijn dag kan niet meer stuk.
O ja, en ik word nog verwend met kadootjes van iedereen.
Als we in Lockdown komen staat er een foto van mij met gelukwensen op de muur gebeamd. Zo leuk allemaal. Als dit allemaal niet genoeg is, krijg ik een breakdanceoptreden van onze Afrikaanse vrienden. Echt te gek! Wat een verschil met vorig jaar.
De 1e dag van de lockdown op mijn verjaardag zal ik nooit vergeten. Ik voel me gezegend.

Foto’s

9 Reacties

  1. Gerard Zwartjes:
    17 april 2021
    Wat een boeiend verhaal weer 😃
    Avontuurlijk, spannend, bedroefd, feestelijk. Alles zit er in 👍
    Geniet en ervaar Afrika en mooi dat je het ons laat meebeleven 😊
  2. Charles & Dita:
    17 april 2021
    Altijd weer leuk om iets te lezen van je bijzondere belevenissen.
    Hoe je haaks! En doe de groeten aan oma, die spreek je morgen :-)
    Gezegende en fijne tijd daar!
  3. Cobie:
    17 april 2021
    Heey Aafke...wat een verhaal weer. Blijf je nu daar, nu je visum is verlengd? En wat zit je haar mooi😁Inderdaad een verjaardag om nooit te vergeten.
  4. Anke:
    18 april 2021
    Prachtige foto's Aafke, te gek kapsel!! :D
  5. Mam:
    18 april 2021
    Prachtig verhaal Aaf!
    Spreek je morgen😍
  6. Anne:
    19 april 2021
    Leuk Aaf!
  7. Ester Leusink:
    19 april 2021
    Prachtig Aafke!! Genieten voor jou zo! En nog van harte met je verjaardag! Geniet nog en zeker de maanden die nog komen gaan.
  8. Gieno:
    8 mei 2021
    Goed bezig daar madam. Lekker actief ende avontuurlijk.
  9. Paula:
    27 mei 2021
    Ik ben weer bij. Leuk om te lezen Aaf. Al plannen om terug te keren of plak je er nog een jaar aan vast? :)